پرسشنامه آزمون قضاوت اخلاقی (DIT) جیمز رست (۱۹۷۹)
پرسشنامه آزمون قضاوت اخلاقی (DIT) جیمز رست (۱۹۷۹)
روایی و پایایی دارد
نحوه نمره دهی وکلید سوالات دارد.
در این پژوهش از فرم کوتاه آزمون مباحث معیّن (DIT) ساختة جیمز رست (۱۹۷۹) استفاده شد. جیمز رست و همکارانش، آزمون DIT را به منظور ساده تر کردن مصاحبة قضاوت اخلاقی (MJI[1]) که کولبرگ آن را ساخت و در تحقیقاتش از آن استفاده می‌نمود و بعدتر نیز دیگر محقّقان از آن استفاده می‌کردند، ساختند. اجرای MJI زمان زیادی می‌گرفت و نمره گذاری آن بسیار سخت و تا حدودی طبق نظر آزماینده بود و این مطلب از عینی بودن آزمون می‌کاست. DIT تا حدود زیادی این کاستی‌ها را برطرف نمود و به پژوهش گران کمک نمود تا در زمان کمتری آن را اجرا کرده و راحت‌تر نیز آن را نمره گذاری نمایند.
DIT شامل دو فرم بلند و کوتاه می‌باشد که فرم بلند آن شامل ۶ داستان (معمّای اخلاقی) و فرم کوتاه آن شامل ۳ داستان (معمّای اخلاقی) می‌شود. در فرم کوتاه می‌توان از هر کدام از داستان‌های فرم بلند استفاده نمود و این مسأله تأثیر چندانی در روایی و پایایی آزمون نمی‌گذارد ولی در بیشتر تحقیقات از سه داستان دکتر، زندانی فرار کرده و نشریة مدرسه استفاده شده است، لذا در این پژوهش نیز ما از این سه داستان استفاده نمودیم. هر بخش آزمون DIT از ۴ قسمت تشکیل شده است. قسمت ابتدایی که در آن داستان (معمّای اخلاقی) بیان شده است. در قسمت دوم از آزمودنی خواسته می‌شود که پس از خواندن داستان ابتدا به سوألی که ذیل آن آمده است پاسخ بدهد که در آن از وی خواسته شده است که در این باره که شخصیّت داستان در رابطه با مسأله ای که برایش پیش آمده است، چه باید بکند، تصمیم گیری نماید. سپس در قسمت سوم جدولی وجود دارد که در آن ۱۲ مسأله آمده است که آزمودنی باید به آن‌ها بر اساس میزان اهمّیتشان در تصمیم گیری‌اش راجع به شخصیت داستان پاسخ دهد. به این منظور باید در مقابل هر سوأل، میزان اهمّیت آن مسأله در تصمیم گیری خود دربارة شخصیّت داستان را علامت بزند. اگر فکر می‌کند، یک سوأل در تصمیم گیری‌اش راجع به این که شخصیّت داستان چه باید بکند هیچ نقشی ندارد گزینة هیچ ، تأثیر کمی دارد گزینة کم، تا حدّی تأثیر دارد گزینة تا حدّی، تأثیر زیادی دارد گزینة زیاد و تأثیر خیلی زیادی دارد گزینة خیلی زیاد را علامت بزند. سپس از بین سوألاتی که گزینة خیلی زیاد را در جدول برای آن‌ها علامت زده است، باز هم عدد آن سوألاتی را که مهم‌ترین سوألات در تصمیم گیری‌اش می‌باشند به ترتیب اهمّیت اولویت بندی کند. به عنوان مثال اگر سوألات ۳،۵،۸و ۱۱ در تصمیم گیری‌اش مهم‌تر از دیگر سوألات بوده‌اند، در این قسمت باز هم مشخص می‌کند که از بین این سوألات کدام یک از بقیه مهم‌تر بوده و بیشترین تأثیر را در تصمیم گیری‌اش داشته است.
…
…
دیدگاهی بنویسید