بازار سازمان یافته پول

(۲۱صفحه ورد)

منظور از بازار سازمان یافته پول نظام اعتباری رسمی است که در چارچوب نظام بانکی عمل می کند و وام های آن از طریق بانک ها و موسسات مالی دیگر با نرخ بهره مناسب اعطا می گردد. وجود این بازار در کشورهای در حال توسعه از آن جهت اهمیت دارد که با عرضه وام های کوتاه مدت و ارزان به مشتریان خود، به ویژه کشاورزان خرده پا، می تواند با ربا خواران به رقابت برخیزد و به فرآیند انباشت سرمایه در روستاها شتاب بخشد.

بازار سازمان نیافته پول

منظور از بازار سازمان نیافته پول نظام اعتباری سنتی و غیر رسمی است که مبتنی بر رباخواری و نرخ بهره بسیار بالا باشد. این اصطلاح بیشتر در اقتصاد توسعه به کار می رود و اغلب شامل مناطق روستایی کشورهای در حال توسعه می شود.

مدت اعتبارات در این گونه بازارها معمولاً کوتاه مدت و حداکثر یکساله است. سلف خران و دکان داران روستا از وام دهندگان اصلی بازار سازمان نیافته پول به شمار می روند. اینان معمولاً اعتبارات خود را به صورت پول نقد یا انواع کالاهای مصرفی بی دوام نسیه فروشی در اختیار کشاورزان، به ویژه دهقانان خرده پایی که معمولاً در اواخر سال به تنگدستی می افتند، می گذارند. صاحب نظران اقتصاد توسعه بر این باورند که بازار سازمان نیافته پول به دلیل نرخ های بسیار بالای ربا بنیه مالی کشاورزان را تضعیف می کند و سدی در برابر انباشت سرمایه در روستاها است.

بازار سرمایه

بازار وجوه آماده برای وام دادن در زمانی بلند مدت تر از زمان بازار پول که در آن وجوه کوتاه مدت وام داده می شود را بازار سرمایه می نامند. اگر چه مرز مشخصی این دو بازار را از یکدیگر جدا نمی کند ولی در اصل، وام های بازار سرمایه برای سرمایه گذاری های ثابت در صنعت و تجارت به کار می رود. بازار سرمایه هر زمان بین المللی تر می شود، و در هر کشور صرفاً شامل یک نهاد نمی شود، بلکه نهادهایی مانند بورس، بانک ها و شرکت های بیمه را در بر می گیرد که عرضه و تقاضای سرمایه بلند مدت را نظم می بخشند.

قابلیت خرید و فروش اوراق بهادار یکی از عوامل مهم در کارآیی بازار سرمایه است، زیرا هرگاه مطالبات سرمایه گذاران به آسانی قابل وصول نباشد آنها رغبت چندانی برای وام دادن به صنایع پیدا نخواهند کرد. در کشورهای پیشرفته صنعتی، بازارهای سرمایه کاملاً توسعه یافته اند، ولی در کشورهای در حال توسعه فقدان بازار سرمایه به دلیل کمبود پس انداز، سدی در راه بسط سرمایه گذاری هاست، و لذا دولت ها و صاحبان صنایع این کشورها ناگزیرند برای کسب سرمایه به بازارهای بین المللی روی آورند……………………

………………………