خصوصيّات عالم برزخ
خصوصيّات عالم برزخ
(۱۱ صفحه ورد)
قال اللهُ الحكيمُ في كتابِه الكريم: حَتَّي”´ إِذَا جَآءَ أَحَدَهُمُ الْمَوْتُ قَالَ رَبِّ ارْجِعُونِ * لَعَلِّي´ أَعْمَلُ صَـ”لِحًا فِيمَا تَرَكْتُ كَلاَّ´ إِنَّهَا كَلِمَةٌ هُوَ قَآنءِلُهَا وَ مِن وَرَآنءِهِم بَرْزَخٌ إِلَي” يَوْمِ يُبْعَثُونَ. (آية نود و نهم و صدم، از سورة مؤمنون: بيست و سوّمين سوره از قرآن كريم) انسان كه از اين دنيا ميرود، به عالم ديگري به نام برزخ وارد ميشود و در آنجا هست تا وقتيكه در صور دميده شود و مردم از قبرها بيرون آيند، در آن وقت به عالم قيامت وارد ميشوند. برزخ به معناي فاصله است، فاصلة بين دو خشكي يا دو آب يا دو چيز ديگر را برزخ گويند. و چون عالمي كه انسان پس از مردن در آنجا بسر ميبرد، فاصله‌ايست بين عالم دنيا و قيامت، آنرا عالم برزخ گويند. حال براي آنكه خصوصيّات عالم برزخ قدري روشن شود، ناچار بايد توضيح بيشتري در اين باره داده شود. بين اين عالَم كه عالم جسم و جسمانيّات است ـ كه فعلاً در آن زندگي مادّي خود را مي‌گذرانيم ـ و بين عالم اسماء و صفات الهي، دو عالم است: يكي عالم مثال و ديگري عالم نفس. عالم مثال را عالم برزخ، و عالم نفس را عالم قيامت نيز گويند. و انسان تا از اين دو عالم نگذرد به مقام اسماء و صفات الهيّه نخواهد رسيد؛ كما اينكه انسان تا از عالم برزخ نگذرد به عالم قيامت نمي‌رسد. و به مقام اسماء و صفات كلّيّة الهيّه نمي‌رسد مگر آنكه از نفس و قيامت عبور كند. و مراد از قيامت در اينجا قيامت كبري است؛ چون دو قيامت داريم: يكي قيامت صغري، و آن عبارت است از مردن و وارد در عالم برزخ شدن؛ و بر همين اصل رسول الله صلّي الله عليه وآله وسلّم فرمود: مَنْ مَاتَ فَقَدْ قَامَتْ قِيَامَتُهُ [۱۳۸]. «هر كس بميرد قيامت او برپا شده است.» ديگري قيامت كبري، و آن عبارت است از خروج از عالم برزخ و مثال و داخل شدن در عالم نفس و قيامت.
……………………
…………………..
