امامت و عدالت
امامت و عدالت
(۱۲صفحه ورد)
اشاره : غيبت و ظهور، ازپديدههاى پررمز و راز، و در عين حال پر جاذبه تاريخ است. در چرايى غيبت صحبتهاى فراوانى شده است و در باره زمان ظهور و شرايط آن سخنهاى گوناگونى گفته شده است. در اين نوشتار برآنيم تا يكى از پيش شرط هاى ظهور را كه كمتر و يا اصلا به آن توجهى نشده است، مورد بررسى قرار دهيم. اين پيش شرط عبارت است از اين كه عدالت، گفتمان بشر قرار گيرد. چيزى كه هم اكنون شاهد آن نيستيم
۱ – امامت؛ نياز بشريت
»امامت« در تفكر شيعى، يعنى زمامدارى و اداره امور بشر در راستاى هدايت الهى. انسان به معنى عام كلمه هيچگاه از وجود راهبر و راهنما بىنياز نبوده و نيست.۱ و به همين جهت زمين هيچگاه از حجت خداوند خالى نبوده، نيست و نخواهد بود. اولين انسان روى زمين، حجت خداوند بوده است و آخرين انسان نيز حجت خداوند خواهد بود. از زمان حضرت آدم(ع) تا كنون، همواره زمين از حجت خداوند بهرهمند بوده است.۲ هر جا انسان يافت شود، امام و حجت خداوند وجود خواهد داشت، حتى اگر تعداد انسانها به حدّ تشكيل يك جامعه نرسد.۳ بنابر اين، پيش از انسان و همراه انسانها و پس از آنها، حجت خداوند وجود خواهد داشت.۴
۲ – نادر بودن دولت امامت
تاريخ بشر از آغاز تاكنون، به ندرت شاهد تشكيل »دولت امامت« بوده است. هرچند خداوند براى اداره امور بشر، طرح امامت را ارائه كرده است، اما در عمل كمتر اين امر تحقق پيدا كرده است. شايد دولت امامت در طول تاريخ انگشت شمار باشد. اين خود جاى سؤال دارد كه اگر امامت نياز بشريت است، چرا دولت امامت، به ندرت تشكيل شده است؟
۳ – آفرينش و قوانين تكوينى وتشريعى
جواب پرسش فوق را از اينجا آغاز مىكنيم كه در نظام آفرينش انسان، دو گونه قانون وجود دارد: قوانين تكوين و قوانين تشريع. خداوند متعال وظايف و تكاليفى را براى بشر در نظر گرفته است كه »شريعت« ناميده مىشود. هرچند قوانين شريعت، مسؤليتآور است و انسان بايد در برابر آن پاسخگو باشد. اما نظام آفرينش را خداوند به گونهاى تنظيم، طراحى و برنامهريزى
عامل اصلى ستم، چيزى است كه هم در حاكميت سلطان (نظامهاى سلطنتى) وجود دارد و هم در حاكميت مردم (نظامهاى دموكراتيك). از ديدگاه دين منشأ ظلم و ستم، هواى نفس است. هوس آدمى، كارخانه توليد ظلم است…………………..
……………………
……………………
